Opa en oma

Deze poppen zijn gebreid door mijn oma

Vandaag geen eigen werk, maar knutsels van mijn opa en oma.
Het is 5 mei vandaag, bevrijdingsdag. Sinds vorig jaar heb ik er ook een ander gevoel bij, want vorig jaar op bevrijdingsdag overleed mijn opa.
Mijn oma bleef achter, in het huis waar ze al zo lang samen woonden.
Maar ook daaraan is nu een eind gekomen. Ze is verhuisd naar een verpleeghuis en nu moet hun eigen huis worden leeggehaald en verkocht.

Laatst liep ik met mijn moeder en zus door het huis, rondkijkend of er spulletjes zijn die wij graag wilden hebben. We kwamen vanalles tegen. Knutselwerkjes van onszelf van vroeger, die nog altijd op een plankje stonden in de logeerkamer en op zolder. Spullen waarbij we zeiden "Oh ja, weet je nog?" Herinneringen aan vroeger, aan opa en oma.

Ik werd me er bewust van dat creativiteit toch echt in mijn genen zit. Mijn moeder, en ook mijn oma en overgrootoma, maakten veel dingen zelf. Borduren, haken, breien, naaien. Maar ook mijn opa was een creatieve man. Hij was timmerman en maakte heel veel dingen zelf. Als we vroeger op visite waren, mochten we ook altijd timmeren. De schuur lag altijd vol restjes hout.
Ik kan me nog goed herinneren dat hij een miniatuur-molen maakte voor in de tuin. Ik was gek op molens en vond hem prachtig. De molen is al lang weg, maar ik kwam wel andere hout-knutselwerken tegen die ik mee heb genomen. Ik kan me nog goed herinneren dat m'n opa bezig was met het maken van deze houten boerderij met toebehoren. Hij zat aan een bureautje boven, en in dezelfde kamer leerde ik m'n oma hoe ze op de computer een brief kon typen.

Laat ik eerst laten zien wat er allemaal bij zit, voor ik inzoom op verschillende onderdelen.

En als je je afvraagt welk formaat dit alles heeft, heb ik er voor de vorm een duplopoppetje tussen gezet.

Allereerst de boerderij. Wat een priegelwerk zeg. Binnenin zit aan de ene kant een hekwerk waar hij sateprikkers voor heeft gebruikt.

Dan de hooiberg. Het dak kan met de touwtjes (die zijn gebroken) omhoog en omlaag bewegen. De touwtjes kun je dan vastzetten rondom een wigje.

Dan de kruiwagen. De eerste was te groot in verhouding, dus  kwam er een tweede, kleinere kruiwagen. Met een mannetje erachter.

En dan nog de twee mooiste, vind ik zelf. Het bootje en het mannetje met de zaag. De peddels zijn enorm kwetsbaar. Er was er een afgebroken, deze heb ik gelijmd.

De laatste drie kunstwerkjes staan nu in een letterbak in de woonkamer. De andere onderdelen zijn naar zolder verhuisd. Ik weet nog niet wat ik ermee wil, maar ze mogen nog niet weg.

Naast dit houtwerk kon ik ook twee dekens niet laten liggen. Ik vind ze echt prachtig.

De foto's heb ik gemaakt uit het slaapkamerraam :P
De dekens zijn zo groot, dat ik ze er anders niet mooi opkreeg.
De eerste is gemaakt door mijn overgrootoma. Zij breidde de blokjes en zette deze stuk voor stuk aan elkaar. De andere is gemaakt door mijn oma. Toen ik vertelde dat ik de dekens nu thuis heb, zei ze dat zij het teveel werk vond om allemaal blokjes aan elkaar te zetten, dus zij had banen gemaakt en deze aan elkaar gezet.
Overduidelijk een restjes-opmaak-project, wat maar weer eens bewijst dat willekeurige kleuren bij elkaar heel mooi kan worden. Al zie ik in de eerste deken wel een aantal zich herhalende patronen....

Last, but zeker not least, de robot van m'n opa. Hij heeft er drie gemaakt en ze zijn loodzwaar. Dat er nu eentje in onze tuin mag staan vind ik best bijzonder.
We zijn onze tuin momenteel aan het veranderen en nu is het net alsof hij een beetje meehelpt :)